Vele Handen .. Deel 13 - Schuuratelier

Mieke van @schuuratelier beschrijft zichzelf als de dochter van een kunstenares die altijd kinderen om haar heen heeft gehad en de kunstacademie wilde doen. In de periode voordat ze daadwerkelijk de kunstacademie ging doen was ze au pair in Engeland. Tijdens haar studentenperiode aan de academie ontdekte ze dat ze heel veel plezier had in he maken van kunst maar ook dat ze kinderen om haar heen miste. Nadat ze de kunstacademie afgerond had moest er dan geld verdiend worden. Dat bleek moeilijk te zijn.

Mieke ging daarom haar brood verdienen in de kraamzorg waar ze het gezinsverband ontdekte. Ze realiseerde zich dat ze een echt ‘mensen mens’ is en niet een geïsoleerde kunstenaar. Ze vatte het idee op om iets met kunst te willen doen en met kinderen. Negen jaar later lijkt dan alles samen te vallen. In haar schuuratelier valt de liefde voor kunst en de liefde voor kinderen perfect samen. Ze kan haar creativiteit erin kwijt en werkt daarin samen met groepen kinderen.

Het maakt ook het kind in haar los “of zo…. Ik ben een vrij mens door wat ik doe.”

Mieke organiseert ateliers voor kinderen. Dat zijn ‘ontdek ateliers’. De kinderen krijgen verschillende materialen aangereikt die ze zelf mogen ontdekken. En daarmee ontdekken ze ook meteen de wereld om hun heen. Hiertoe heeft ze de opleiding Atelier in een koffer gevolgd. De visie is begrijpen met je handen. De focus ligt op het proces van het materiaalonderzoek en kinderen in een flow te krijgen. Een kind ziet bijvoorbeeld veel meer in een wc-rol dan die wij voor lief nemen als zodanig. Door daarbij naast het kind te gaan staan in plaats van er corrigerend boven te staan kijk je zelf ook weer anders naar de wereld om je heen. Opvoeden wordt er ook zo leuk van. Je ziet dan dat ze niet zomaar aan het spelen zijn maar dat ze aan het ontdekken zijn. Het denken van ons volwassenen zit ons vaak in de weg om te gaan ontdekken omdat we denken dat we al weten hoe het werkt. Door naast het kind te staan leer je zelf ook heel veel van je kind. Dat maakt weer iets heel erg levendigs in je los, verrijkt je en hoe je in de wereld staat. Een speelsheid in anders kijken naar de wereld dan hoe wij het voor lief nemen. Terug naar het niet weten en ontdekken wat er allemaal nog meer mogelijk is.

Ouders zijn dan ook aanwezig bij de sessies en krijgen een papiertje om aantekeningen te maken van wat het kind doet. Dat helpt om de kinderen die ruimte te geven die ze nodig hebben en de ouders om hun ‘handen op hun rug te binden’. Dit leert ouders om te zien wat hun kind eigenlijk precies doet. Thuis kunnen ze dan door werken op de interesse die hun kind toont in de sessies.

Het verlies van haar zusje is een sterke motivatie geweest om haar hart te volgen, haar dromen niet uit te stellen voor later en nu te leven. Met de tatoeage op haar arm draagt ze haar zusje altijd bij zich en herinnert de pauw in diezelfde tatoeage eraan dat het ook heel veel kleur geeft aan haar leven. Het verlies van haar zusje was een katalysator voor wat ze nu doet. Hoe wel met een rauw randje door het verlies is ze nog nooit zo gelukkig geweest met wat ze doet.

Op de vraag waar ze haar inspiratie vandaan haalt is het antwoord net zo kort als duidelijk. “Alles” punt. Overal in de wereld om ons heen zijn namelijk basis vormen te ontdekken; vierkantjes, rondjes, stipjes, streepjes … Wanneer je inzoomt op kleine dingen zie je dat ook weer terug in alles. Het is de basis van elk materiaal. Zo kunnen zaadjes (=stipjes) als versiering dienen. De kunst is om juist niet bestaand knutselmateriaal te kopen maar de mogelijkheden te ontdekken in afvalmateriaal. Bijv. zaadjes van de paprika laten drogen en als sprenkel materiaal et gebruiken. Of een wc-rol in stukken te knippen waardoor ringen ontstaan die je kan rijgen … en ga zo maar door.

Eigenlijk heeft ze al bereikt wat ze wilde bereiken zegt ze, maar wil nu graag meer mensen er mee in aanraking brengen. Iedereen wil graag dat men later ‘out of the box’ gaat denken. Dat leer je echter niet op school. Daar leer je juist heel erg volgens een a,b,c iets te maken naar een eindproduct. Ze wil met haar atelier zaadjes planten om inderdaad zo groot mogelijk te denken in mogelijkheden. Ze hoopt dan ook scholen te inspireren om vooral buiten die hokjes te gaan denken, niet naar een eindproduct. Laat het kind maar bedenken wat het eindproduct is.

Toen haar eigen zoontje naar school ging merkte ze hoe weinig creatief dat was. Hij was slecht te motiveren om iets creatief te doen totdat ze haar eigen methode toepaste. Er ging een wereld voor haar open toen ze zag dat haar zoon ineens knutselen, in de breedste zin van het woord leuk vond.

Wat doen we ze tekort door iets te laten maken wat dan moet zodat het meetbaar is wat ze kunnen …