Vele Handen.. Deel 17 - Marijakeramiek

Op de vraag wie ze is, reageert Marija van @marijakeramiek dat ze iemand is die ervan houdt om gewoon spontaan dingen te doen. Iemand die enorm kan genieten van dingen die zomaar ontstaan. Iemand die ook graag helpt, die energie krijgt van meedenken aan een oplossing voor een probleem. Iemand die echt kan genieten van kleine dingen.

Marija heeft een chronische aandoening die overal in je lichaam pijnklachten veroorzaakt in het bewegingsapparaat; Fibromyalgie. Dat botste enorm met het spontane karakter van Marija. Zij was bang dat ze daardoor niet meer echt kon zijn wie ze is. Iemand die intens kan genieten van kleine dingen zoals een boek, een woord, een kleur. Het was dan ook heel lastig voor haar om met haar aandoening om te gaan. Heel lang kon zij op wilskracht blijven draaien ondanks de pijn. De laatste twee jaar is de pijn echter heftiger geworden. Wanneer mensen haar vragen hoe ze het doet, altijd zo blij zijn, is haar antwoord dat juist omdat ze zo intens kan genieten van die kleine dingen, de blijdschap die ze daarbij ervaart, dat juist dát haar energie geeft, haar kracht geeft.

Positief en optimistisch zijn is iets wat hoort bij Marija, denken in oplossingen. “Dit kan ik niet, dat is vervelend, maar wat kan ik wel? Ik hou niet van onmogelijk. Ik hou van mogelijkheden. Dat is mijn kracht. Ik geef nooit snel op, dat hoort niet bij me. Ik moet mij nu echt helemaal vinden in de balans dat ik mijn pijn wel ervaar, maar niet ben. Ik ben de maker van mijn gedachten. Ik kan dus ook mijn gedachten veranderen. En dat geeft mij kracht!”

De afgelopen 8 jaar heeft ze niet veel met klei kunnen werken vanwege haar ziekte. Te moe van het werk bleef er geen energie over voor haar keramiek. Ze heeft haar werk nu op moeten geven en daardoor is met klei werken waar Marija zich nu vooral op wil focussen. Ze haalt daar heel veel uit. “Je bouwt iets, er ontstaat iets vanuit je binnenste”. Daarom maakt ze niet zo vaak schaaltjes en dingetjes. Het maken van bijv. een boomstronk of een huis, daar haalt ze heel veel uit. Vaak realiseert ze zich pas later wat ze eigenlijk gemaakt heeft, iets wat ze toen gevoeld heeft. Zo had ze een huis gemaakt met 5 deurtjes en alles stond open. Dit was haar gezin, de vijf personen en de transparantie die het gezin kenmerkte.

Haar inspiratie haalt ze uit “van alles …ècht alles. Vooral uit de natuur natuurlijk. Het bos bevat zoveel vormen, iets wat wij mensen niet maken. Daar kan ik echt van genieten”. Maar ook een wolk of mensen die blij zijn. Alles geeft haar energie en inspireert haar. Mensen die iets van hun leven maken, een bepaalde verandering dat vindt ze geweldig om te zien.

Marija is in oorlogstijd naar Nederland gekomen vanuit Bosnië waar ze al heel veel verschillende creatieve dingen had ervaren. Haar zus en zwager waren hier toen ook al en hij is kunstenaar. Om de tijd in het AZC te doden stelde hij voor om te proberen eens iets van gips te maken. En zo is het begonnen. Haar achternaam betekent ook, en toeval bestaat niet, ‘Pottenbakker’.  Ook de bijbel inspireert haar met referenties aan pottenbakkers dat “Wij zijn in Gods handen zoals klei in de handen van een  pottenbakker”. Deze elementen spraken Marija enorm aan en is toen gaan onderzoeken of dat iets was voor haar, kleien. “Ik was gewoon verkocht, echt ook zo mooi dat mijn achternaam ‘Pottenbakker’ betekent”.

Het is eigenlijk niet alleen bezig zijn met klei, het geeft uiting aan alles wat voorafging aan datgene wat je maakt. “Dat proces vind ik heel mooi”. In haar volledige focus wanneer ze bezig is, ervaart ze ook interne rust. Vanwege haar aandoening en de pijn veroorzaakt door haar aandoening zou ze eigenlijk niet te lang bezig moeten zijn maar ze kan bijna niet stoppen. “Dan ben ik zo intensief daarmee bezig en dan zie ik lijnen ontstaan. Dat is gewoon geweldig”.

Marija probeert ook andere mensen te stimuleren om iets creatiefs te gaan doen. Ze hoopt echt door te geven om gewoon door te gaan, “iets doen waar je je gevoel in kunt uiten. Dat vind ik heel belangrijk. Door wat je maakt, krijg je weer energie terug, eigenlijk van jezelf. Jij verbindt je met jezelf door jouw uiting en dat geeft je energie terug”. Ook wil ze graag mensen met fibromyalgie of andere beperkingen stimuleren om iets creatiefs te ondernemen. Mensen die een beperking voelen geven zich ook niet snel ergens voor op. Ze hebben dan betaald en moeten dan misschien wel afbellen. Dan kunnen ze dus niet doen wat ze graag willen. “Als je het dan hier doet bij mij, dan zit je ook niet vast, dan bel je gewoon af en dan doen we het een andere keer. Dat lijkt me mooi, op die manier zelf workshops geven inclusief mensen die een beperking voelen”.

Marija vindt het geweldig om de blijdschap te zien die mensen ervaren door iets beginnen te maken, iets wat van jou is, waar je mee worstelt uit te beelden in klei. Je maakt je hoofd leeg. Ook vindt ze het leuk om ouderen te helpen. Acht jaar lang heeft ze voor haar werk ouderen geholpen, in tegenstelling tot hun beperkende overtuiging, te laten ervaren wat ze wèl kunnen. Ze vindt het geweldig om dan te horen: “Oh, ik heb toch iets gemaakt!”. En vervolgens mensen stimuleren om te denken: “Misschien kan ik wel meer”. En dat hoeft niet met klei … “ga tekenen als dat je ding is”. Het draait om de kracht te ervaren wat je bereikt wanneer je andere gedachten kiest.

Zo gaf Marija aan haar moeder die in een verzorgingstehuis zit in Kroatië, een boek en stiften om mee te tekenen. “Dat is niks voor mij. Dat kan ik niet” was de eerste respons. “Het hoeft ook niet perfect te zijn” was het antwoord van Marija. Haar moeder kan er nu niet mee stoppen... “Dat is mooi. Dat maakt me blij”.

“Het maakt niet uit wat je doet maar ga het gewoon doen”.